അപരിചിതൻ

 അപരിചിതൻ

വഴിയിൽ എവിടെയോ വച്ചു

അപരിചിതനായ ഒരാൾ

ചിരിച്ചു.

ഒരു പരിചിതനെപ്പോലെ.

നിങ്ങളുടെ പേർ എനിക്കറിയില്ല.

എന്നാലും നിങ്ങളുടെ കുട്ടിക്കാലം

നിങ്ങളുടെ വിവാഹം, നിങ്ങളുടെ

പ്രണയം, നിങ്ങളിലെ ദുശീലങ്ങൾ,

നിങ്ങളുടെ മരണം വരെ എനിക്കറിയാം..

ഓ...

എല്ലാരേയും പോലെ ഒക്കെ തന്നെ അല്ലേ..

ഞാൻ അപരിചിതനോടു ചിരിച്ചു.

നിങ്ങൾക്ക് എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളെ അറിയുമോ?

ഈ സൂര്യ രശ്മികൾക്കിടക്കു, ഈ വയലുകൾ കിടക്കു ഞാൻ വലിച്ച

സുന്ദരങ്ങളായ ശ്വാസ നിശ്വാസങ്ങളെ

അറിയുമൊ?

ഞാൻ വെള്ളം ഒഴിച്ച് വളർത്തിയ എന്റെ മരങ്ങളെ?

ഞാൻ ഭക്ഷണം കൊടുത്തു

ജീവിപ്പിച്ച എന്റെ അനാഥരെ?

ഞാൻ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു ഉമ്മ വച്ചൊരാ

മനുഷ്യരെ?

എന്റെ വീട്ടിലെ ഉറുമ്പുകളെ?

ഞാൻ അപരിചിതന്നോട് ചോദിച്ചു.

ഇല്ല...

അറിയില്ല..

ഞാൻ നിങ്ങളുമായി സംസാരിക്കരുതായിരുന്നു.

ഞാൻ ഒരപരിചിതൻ ആണെന്നറിഞ്ഞും

നിങ്ങൾ എന്നോട് ചിരിക്കരുതായിരുന്നു.

അപരിചിതൻ തുടർന്നു.

ഞാൻ അങ്ങനെ ചില വിഡ്ഢിത്തങ്ങൾ കൂടി ചെയ്യാറുണ്ട്..

ഞാൻ ചിരിച്ചു...

അത് കൊണ്ടാണ് പലരും എന്നേ

ഒരു വിഡ്ഢിയായി കരുതുന്നത്....

എനിക്കും ഒരു വിഡ്ഢിയായി ഇരിക്കാൻ

ആണ് താല്പര്യം....

-ഞാൻ

പെട്ടെന്ന് അപരിചിതൻ എന്നിൽ നിന്ന്

വേഗത്തിൽ നടന്നകന്നു.

അയാളുടെ മുഖത്തെ പരിചിത ഭാവം

മാഞ്ഞു മാഞ്ഞു ഇല്ലാണ്ടാവുന്നത്

ഞാൻ അറിഞ്ഞു.

പരിചിതരും അപരിചിതരും ഒന്നാകുന്ന

ഒരകലത്തി

ലേക്ക് അയാൾ..